Türkiye’nin özellikle Güneydoğu Anadolu Bölgesi’ne özgü olan sıra geceleri, köklü bir kültürel miras olarak geçmişten günümüze uzanır. Bu geceler, dostluğun, paylaşımın, müziğin ve sohbetin iç içe geçtiği özel buluşmalardır. Geleneksel olarak çalgılar eşliğinde türküler söylenir, yöresel yemekler yenir ve dost meclisleri kurulurdu. Ancak zamanla bu gelenek, bazı bölgelerde modernleşmiş ve farklı biçimlere bürünmüştür. Bu biçimlerden biri de alkollü sıra geceleridir.
Sıra geceleri, genellikle erkeklerin bir araya gelip haftalık ya da aylık olarak sırayla evlerinde toplandığı, uzun sohbetlerin edildiği ve halk müziğinin icra edildiği sosyal etkinliklerdir. Adını, bu buluşmaların sırayla herkesin evinde yapılmasından alır. Urfa, bu geleneğin en canlı yaşandığı şehirlerden biridir.
Geleneksel sıra geceleri çoğunlukla alkol kullanılmadan icra edilirdi; çünkü çoğu zaman dini değerler ve yöresel normlar buna izin vermezdi. Ancak özellikle büyükşehirlerde yaşayan genç kuşaklar arasında, bu etkinliklerin daha "modern" ve sosyal yönü ağır basan versiyonları gelişmeye başladı. Bu versiyonlarda rakı, şarap ya da bira gibi alkollü içecekler de sofrada yer aldı. Böylece, geleneksel müzik ve sohbet ortamı korunurken, sosyal içiciliğin rahatlatıcı etkisi de geceye eklendi.
Alkollü sıra geceleri, bazı çevrelerde kültürel yozlaşma olarak görülse de, bazı kesimler bu gelişmeyi geleneğin modernize edilerek yaşatılması olarak yorumluyor. Müzik hâlâ aynı türküleri çalıyor, sohbetler hâlâ derin, dostluklar hâlâ samimi. Tek fark, bazı meclislerde artık bir kadeh rakının da bu atmosferin parçası olması.
Elbette bu durum tartışmasız değildir. Geleneklerine sıkı sıkıya bağlı olan kişiler, sıra gecesinin özünün bozulduğunu savunurken; daha serbest düşünen kesimler, bunun bir çeşit sosyalleşme ve kültürel evrim olduğunu dile getirir. Nihayetinde bu etkinliklerin amacı, insanları bir araya getirmek, samimiyeti artırmak ve kültürü yaşatmaktır.
Alkollü sıra geceleri, geçmişin mirasını bugünün sosyal yapısına adapte eden bir kültürel melezlik örneğidir. Kimileri için sadece bir eğlence biçimi, kimileri içinse nostaljik bir gelenek. Ancak hangi şekilde yapılırsa yapılsın, asıl mesele müziğin, dostluğun ve sohbetin yaşatılmasıdır. Çünkü esas olan; paylaşımdır, birlikteliktir ve birlikte geçirilen kıymetli zamanlardır.